Een lotgenotengroep voor mensen met PTSS

Door traumatische ervaringen rondom mijn opvoeding en daarbuiten, werd bij mij de diagnose PTSS vastgesteld. Mijn symptomen waren met name: dissociatie, waakzaamheid, prikkelbaarheid, agressie, spanning, herbelevingen, nachtmerries, neerslachtigheid, angst en onrust. De PTSS had een zodanige hoge score, dat het destructief werd voor mijzelf en mijn omgeving. Na meerdere intensieve en langdurige behandelingen binnen de GGZ en Psytrec, verminderden na vele jaren uiteindelijk mijn PTSS klachten. Ik kan weer ‘normaal’ door het leven.

Het SAFE-model

Alhoewel de klachten waren verminderd, bleef de problematiek toch voor een deel bestaan. Voor de resterende klachten heb ik samen met mijn partner een model uitgewerkt. Het model helpt mij mezelf te herpakken en geeft mijn partner houvast als hij het even niet meer weet. Het model noemen wij ‘SAFE’ en staat voor: ‘Stop’, ‘Accept’, ‘Find’ en ‘Embrace’. Dit model zetten wij in bij de eerste voortekenen.

Het begint met ‘Stop’. In mijn geval betekent dit: stop met vermijden en stilstaan bij wat er op dat moment gebeurt. De volgende stap is ‘Accept’. Accepteren dat het nu op dit moment is wat het is en dat ik daar zonder zelfoordeel naar kijk. Daarna komt ‘Find’. Nu ga ik op zoek naar de trigger, de aanleiding, zodat ik het gevoel kan koppelen aan een trauma.  Dit zorgt dat ik kan inzien dat het logisch is dat ik mij nu zo voel. Uiteindelijk mag ik bij ‘Embrace’ de pijn en het verdriet omarmen, omdat de emoties er niet voor niets zijn en deze er ook mogen zijn.

Elke keer weer sluiten we het model af met een succeservaring. De spanning zakt en ik durf mij weer veilig, vertrouwd en geliefd te voelen. Bovenal kom ik terug in het hier en nu en kan ik weer verder met mijn dag, zonder escalatie.

PTSS kan diepgeworteld en hardnekkig zijn. Je strijd delen met anderen helpt.

De start van een lotgenotengroep

Ondanks dat de PTSS is verminderd en ik aan de hand van het model succesbelevingen heb, ervaar ik nog iedere dag een strijd met de problematiek. Dit laat ook meteen zien hoe diepgeworteld en hardnekkig PTSS kan zijn. Hieruit ontstond de behoefte om mijn strijd te delen met lotgenoten, in de hoop op (h)erkenning. Ook voelde ik een sterke behoefte om anderen te helpen en mijn kennis te delen. Om die reden ben ik op zoek gegaan naar een lotgenotengroep en zo kwam ik in contact met het Zelfhulpnetwerk Eindhoven en omgeving. Er was echter nog geen PTSS-groep waar lotgenoten samenkwamen, dus besloot ik onder naam van deze stichting zelf een PTSS-zelfhulpgroep op te starten. De groep is net voor de coronacrisis gestart en we zijn nu een keer samengekomen. We hopen binnenkort weer verder te gaan!

De missie van deze groep is dat lotgenoten hier samen kunnen komen om (h)erkenning te voelen in een veilige en vertrouwelijke omgeving. Lotgenoten helpen en terug laten komen in hun eigen kracht.