Er wordt vaak gesproken over openheid omtrent psychische klachten. Maar dat kan best ingewikkeld zijn. Wat als de ander je niet begrijpt? En wat als jij je geen houding weet te geven bij het aanhoren? Is het nodig om iemands probleem te begrijpen of gaat het vooral om ruimte geven aan andermans emoties? En waarom schieten we toch vaak in de advies/oplosmodus?
Een gesprek met klinisch psycholoog Bas van Oosterhout: