‘Zou je niet eens een singlereis proberen?’, zei mijn moeder. Voor de zoveelste keer. Ik kreeg jeuk bij het idee alleen al. Kort gezegd had ik het beeld van een samengeraapt stelletje kneuzen voor wie het maar niet wil lukken in de liefde. Dus ging ik alleen op vakantie. Dagenlang alleen struinen door Lissabon of New York. Stoer, vinden mensen dat. En dat is het misschien ook wel maar ik voelde me ook regelmatig eenzaam. Ik beleefde mooie dingen maar kon ze niet delen. Ook vond ik mezelf als dertiger te oud voor een hostel dus ontmoette ik ter plekke eigenlijk ook niemand. Toch was ik nog steeds niet bereid om een singlereis te overwegen. Met wie zit ik daar dan? Moet ik heel de dag sociaal doen? Vind ik wel aansluiting?
Een partner vinden lukte nog niet maar een nieuwe vriendin wel. We hadden een goede klik, waren allebei single, en besloten al snel samen op vakantie te gaan. Met een groepsreis. Omdat we elkaar nog niet zo goed kenden, leek het ons fijn om met een groep te reizen en een vast programma te volgen. Het werd een fantastische vakantie. Onze klik bleek echt goed te zijn, en het reizen met een groep beviel ons prima. Leuk gezelschap en je hoeft nergens over na te denken. Vanaf dat moment maakten we vaker leuke tripjes. Maar toen kreeg zij een relatie en ging ze met haar vriend op vakantie. Dat was voor mij het moment om te denken: oké, nu ga ik het gewoon doen, zo’n singlesreis. Want weer alleen op vakantie vond ik geen optie meer. Samen is toch écht leuker dan alleen.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik erg blij ben dat ik over de drempel ben gestapt. Mijn vakantie met een groep van 25 op Sardinië was superleuk. De groep was heel divers en ik had met veel mensen een klik. Mijn vooroordelen bleken volledig onterecht. Later ben ik ook nog met een singlesreis naar de Ardennen geweest rond Oud & Nieuw. Er waren maar liefst 60 mensen. Intens, maar er was genoeg ruimte voor ontspanning en momenten voor mezelf. Het was echt leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen.
Het spannendste vond ik misschien wel het begin. De aankomst, het eerste contact leggen, aftasten met wie je een mogelijke klik hebt. Maar ik dacht maar zo: iedereen zit in hetzelfde schuitje en vindt dit waarschijnlijk spannend. Je moet er gewoon even doorheen met z’n allen. Het werd met het uur gezelliger.
Inmiddels heb ik een relatie en hoef ik me niet meer af te vragen hoe en met wie ik mijn vakantieperiode ga invullen. Daar ben ik blij mee want eerlijk is eerlijk, ik moest behoorlijk uit mijn comfortzone stappen bij het boeken van een singlereis. Maar ik kijk er met veel plezier op terug. Liever iets proberen en het misschien niet leuk vinden dan altijd maar afvragen: wat als?
Mocht het ooit weer nodig zijn, dan ga ik absoluut op singlereis!
