Rob heeft een stoere uitstraling. Zijn knappe gezicht en mooie lijf vielen me meteen op toen ik hem ontmoette op een feestje. Na een tijdje gezellig kletsen, vroeg hij of ik wilde daten. Ik voelde me heel bijzonder.
Lang verhaal kort: we werden smoorverliefd. De hele zomer deden we samen alleen maar leuke dingen. Hij bracht me naar m’n werk en pikte me ’s avonds weer op. Tussendoor kreeg ik lieve en grappige appjes. Volgens mijn collega’s en vriendinnen waren Rob en ik gemáákt voor elkaar. Dat vonden we zelf ook. Daarom trok ik al snel bij hem in.
Mijn meubels pasten niet bij de zijne, die deed ik weg. Dat mijn katje niet mee kon, vond ik erg. Maar Rob kreeg nou eenmaal de kriebels van katten en de poes kon gelukkig naar mijn moeder. We hadden het heerlijk met z’n tweetjes die eerste tijd. Etentjes bij kaarslicht, strandwandelingen, samen shoppen, hele weekends in bed blijven. Rob leek alles wat ik nodig had.
Mijn vriendinnen begonnen daar na een tijdje anders over te denken. Ze misten mij bij de vrijmibo en waren boos toen ik ons jaarlijkse uitje afzegde. De collega die mij eerst nog plaagde met mijn vriendje, mopperde als ik mijn werk niet kon afmaken omdat Rob mij op een vaste tijd ophaalde. Terecht, vond ik. ‘Tuurlijk liefje’, zei Rob, toen ik zei dat ik het anders wilde. Maar de praktijk was anders. Als ik een keer naar de film ging met vriendinnen, had hij het er al dágen van tevoren over hoe erg hij mij zou missen. Werkte ik een uurtje langer dan gepland, dan belde hij steeds of ik al klaar was.
Het maakte mij onzeker en gestrest. Als ik een afspraak had zónder Rob, hield ik steeds de tijd in de gaten. Kwam ik daarna doodmoe thuis, dan voelde ik me verplicht om tóch met hem mijn avond door te nemen. Ik had het gevoel dat ik nooit goed kon doen en liep mezelf voorbij. Mijn relatie met Rob kreeg een scherp randje.
De grote verandering kwam na 2 jaar. Ik zocht in mijn klerenkast dat ene spijkerbroekje dat ik al járen had. Het enige wat ik zag waren jurkjes, jurkjes en jurkjes. Want Rob vond dat die mij het leukst stonden. Opeens zag ik hoe ik mezelf was kwijtgeraakt. Wat ik had gevoeld als liefde was controlegedrag. Hij wilde mij voor zichzelf houden en wilde dat ik me naar zijn smaak kleedde.
Het einde van onze relatie was dramatisch. Rob huilde dat het zo niet bedoeld was en dat we het nog eens konden proberen. Om een lang verhaal maar weer kort te maken: we hebben nog een tijdje aangemodderd maar uiteindelijk ben ik vertrokken. Ik woon weer op mezelf. Mét mijn katje. Toen ik er middenin zat, had ik het niet door. Nu weet ik dat zijn gedrag ongezond was.