Als ouder kan het zijn dat je het zelf thuis niet fijn hebt gehad toen je klein was. Je hebt onvoldoende gevoeld dat je ouders vertrouwen in je hadden. Dat je bij ze terecht kon wanneer je verdrietig of bang was. Met andere woorden: je hebt niet gevoeld dat er aandacht voor je was. Nu je zelf ouder bent, is het een zoektocht naar hoe jij het anders kan doen.
Ouders met deze achtergrond zijn zich vaak extra bewust van hun ouderschap. Ze zijn veel meer bezig met hoe ze het doen als ouder. Wat is het effect van hun handelen op het kindje? Doe ik het wel goed? Ze zijn zich heel bewust als het gaat om het welzijn van hun kind.
De cirkel van veiligheid
Om inzicht te krijgen in je ouderschap, wordt de cirkel van veiligheid gebruikt. De cirkel geeft inzicht in wat je kind nodig heeft om zich te kunnen hechten. Het geeft ook inzicht in wat er in de jeugd van jou als ouder niet goed is gegaan, als het om hechting gaat. De start van de cirkel is een veilige basis waar jij als ouder voor zorgt, zodat je kindje de omgeving kan gaan verkennen.
Zöe, Daan en Sylvester
Zöe is getrouwd met Mark. Samen hebben ze twee zoontjes, Silvester (4) en Daan (2). Na de geboorte van Silvester kreeg Zöe last van een postnatale depressie. Ze ging hiervoor in behandeling, waardoor ze geconfronteerd werd met pijn uit eigen jeugd. Na de geboorte van Daan kwam ze bij mij terecht. De cirkel van veiligheid is ingezet om inzicht te geven in wat kinderen van hun ouders nodig hebben om veiligheid en vertrouwen te voelen. Om dit nog duidelijker te maken werden er videobeelden in het gezin gemaakt. Je ziet daardoor heel goed wat er gebeurt tussen de gezinsleden. Hoe de interactie verloopt. De cirkel van veiligheid en de beelden samen zorgden ervoor dat Zöe begreep wat haar kinderen nodig hebben om zich veilig te hechten.
Uitgeput
Als Zöe over haar ouderschap nadenkt, voelt ze zich vaak onzeker. Daardoor moet ze bij iedere situatie opnieuw uitvinden wat haar kinderen nodig hebben. Ze beseft heel goed dat ze zelf geen goed voorbeeld heeft gehad. Natuurlijk voelt ze zich met momenten heel verdrietig omdat er, toen zij klein was, geen ouder was die zich om haar bekommerde. Ze begrijpt het verdriet wat ze voelt als ze naar de beelden van haar en haar jongens kijkt. Zöe wil het zo graag wel goed doen voor haar kinderen. Dit vreet energie en er zijn momenten dat ze uitgeput raakt, somber of geïrriteerd is. Maar, door de videobeelden en de cirkel van veiligheid realiseert Zöe zich ook dat haar kinderen het vooral fijn en goed hebben bij haar. Dat ze op een prettige manier contact maakt en dat ze er is als ze haar nodig hebben.
Op momenten dat ze het zwaar heeft, vertelt ze dit in kindertaal aan de jongens. Zo weten ze dat het niet aan hun ligt. Ook heeft ze een plan gemaakt wie ze kan bellen voor ondersteuning op die momenten. Zo zorgt ze niet alleen goed voor haar kinderen, maar ook voor zichzelf. Het is soms knokken geblazen, maar ik zie ook dat er steeds meer vertrouwen krijgt in zichzelf als ouder, waardoor ze kan genieten van haar gezin.
Dus, als je zelf een rottige jeugd hebt gehad, kun je dan een goede ouder zijn? Jazeker!
